Er was eens een schaapherder die met een voorzitter van een nog jonge vereniging in gesprek raakte. De voorzitter vertelde hem dat hij met een aantal anderen een vereniging had opgericht uit onvrede met de bestaande situatie en dat er veel ideeën waren voor verbetering. De vereniging was in eerste instantie positief ontvangen, maar het draagvlak leek af te nemen. Acties kwamen niet goed uit de verf, er was veel discussie, de animo voor bestuurs- en commissiefuncties was gering en de ledengroei stagneerde. Dit frustreerde de oprichters enorm omdat zij het gevoel kregen dat de achterban hen liet vallen. Ze interpreteerden dit alles als weerstand tegen verandering.
De schaapherder kwam op een idee. Hij vroeg de voorzitter om samen met het bestuur een dag met hem op stap te gaan. Met zijn jonge bordercollie Freak, die in training was als schaapshond, liet hij zien hoe je met hond en schapen een parcours kunt lopen. Freak werkte hard en enthousiast en liet de schapen flink rennen. Zodra één schaap een verkeerde kant op keek, rende Freak er al omheen om dit te corrigeren. Het gevolg was dat het koppel flink zigzagde, maar het lukte Freak en de herder om de schapen door alle poortjes te krijgen. Aan het einde van het parcours waren hond, schapen en herder flink aan het hijgen. De bestuursleden vonden het een prachtig gezicht. Zij prezen het enthousiasme en de inzet van de hond, zijn ‘will to please’ en zijn gedrevenheid.
Na een pauze haalde de schaapherder de wat oudere en ervaren bordercollie Floss erbij. Floss liep snel maar onopvallend met een ruime boog om de schapen heen, tot hij helemaal achterin het land was en ging daar plat op de grond liggen. Op een fluitcommando stond hij rechtop, op grote afstand van de schapen en bleef daar stokstijf staan. De schapen keken op en langzaam zochten zij elkaar wat meer op. Toen de schapen zo dicht bij elkaar stonden dat zij een koppel vormden, deed Floss een stap naar voren en .. de schapen begonnen langzaam te lopen, weg van de hond. Rustig kwam het koppel in beweging en met bijna subtiele bewegingen stuurde de bordercollie de schapen door het parcours. Keurige strakke lijnen, efficiënt en zonder merkbare stress bij de schapen. De bestuursleden keken verrast toe.
’s Middags had de groep het niet meer over nieuwe ideeën of nóg meer acties, maar over het winnen van vertrouwen, het creëren van draagvlak en de balans tussen rust en beweging. Het was hen duidelijk geworden dat de houding van de verenigingsleden een natuurlijke reactie was op de hyperactieve wijze waarop zij te werk waren gegaan. Ze waren enthousiast en gedreven, maar ook ongeduldig. Het gevolg was frustratie. De honden hadden hen moeiteloos laten zien dat er geen sprake was van weerstand tegen verandering, maar van een reactie op hun eigen gedrag. Dat konden ze veranderen en zo alsnog hun doelen bereiken.
Bron: Natuur werkt! Judith Zadoks en Tini van de Wetering
Herma Wichman
hermawichman@stipopdehorizon.nl
